Харанхуй шөнийн нойрондоо
Хайрт чинийхээ царайг харлаа
Хацрыг чинь зөөлөн илбэеү гэтэл
Харагдах дүр чинь хоосон байлаа
Бүрхийн шөнийн бүдэг гэгээнд
Бүлээн дүрийг чинь дэргэдээ үзлээ
Бүлээн амсьгалыг чинь үнэртьеү гэтэл
Бүрэлзэх дүр чинь бүдгэрэн одлоо
Үдшийн сарны гэгээн туяанд
Үзэсгэлэнт чамайгаа олж танилаа
Үнсэлтээр угтан тэвэрьеү гэтэл
Үзэгдэх дүр чинь замхран ариллаа
Түнэр харанхуйн балар ухаандаа
Түлхүүрийн чимээг чинь олж сонслоо
Төөнөх биеийг чинь дөхөв үү гээд
Тэмтчих бодол балран ариллаа
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment