Sunday, September 22, 2019

Санамж


Ясандаа тээгээд
Явдал учгийг огоороод
Авсандаа дараад
Арилж одох
Үхэлд тээж хүргэх
Үгс гэж байдаг

Мах тасарч
Яс яйравч
Чиг үл алдах
Цэгц гэж бий

Зүрх зүсэгдэж
Уушиг урагдаж
Элэг эмтэрч
Дэлүү дэлбэрч
Бөөр бүлтэрлээ ч
Ухаан үл алдрах
Учиг гэж бий
Сэтгэл үл алдах
Сэрэмж гэж бий

Ходоод хорсож
Гэдэс гэмтэж
Давсаг далбарч
Олгой ороолдож
Цөс цувлаа ч
Ёо гэх дуугүй
Ёзоороо үл гээх
Учиг гэж бий

Monday, August 19, 2019

Хэрэв би үхвэл

Хэрэв би үхвэл
Хэрээ нүдийг минь тоншиж
Хэдэр ноход ясыг минь хэмлэж
Хэдгэнэ батганын үүр болж
Хэзээ ч байгаагүй мэт замхарна
Тэд цадна
Тэд ч бас үхнэ


Хэрэв би үхвэл
Хэлхээ явсан нөхөд минь гуньж
Ханилсан нэгэн нь уйлж
Хэвлээс унагасан нь энэлж
Хэсэг нь дурсана
Хэсэг нь мартана

Мөр минь замхарч
Үг минь үлдэнэ
Үг минь л үнэн байг

Дүр минь баларч
Үр минь үлдэнэ
Үр минь л бүтэн байг

Сүүдэр минь замхарч
Үндэс минь үлдэнэ
Үндэс минь л бат байг

Бодол минь арилж
Бэхийн мөр л үлдэнэ
Бэх минь баларшгүй байг

Sunday, August 11, 2019

Хүлээлт

Харанхуй шөнийн нойрондоо
Хайрт чинийхээ царайг харлаа
Хацрыг чинь зөөлөн илбэеү гэтэл
Харагдах дүр чинь хоосон байлаа

Бүрхийн шөнийн бүдэг гэгээнд
Бүлээн дүрийг чинь дэргэдээ үзлээ
Бүлээн амсьгалыг чинь үнэртьеү гэтэл
Бүрэлзэх дүр чинь бүдгэрэн одлоо

Үдшийн сарны гэгээн туяанд
Үзэсгэлэнт чамайгаа олж танилаа
Үнсэлтээр угтан тэвэрьеү гэтэл
Үзэгдэх дүр чинь замхран ариллаа

Түнэр харанхуйн балар ухаандаа
Түлхүүрийн чимээг чинь олж сонслоо
Төөнөх биеийг чинь дөхөв үү гээд
Тэмтчих бодол балран ариллаа

Мөнхийн зүүд

Үйлтэй энэ хорвоод мэндэлж би зүүдэллээ
Үүлэн мэт зөөлөн хайранд өлгийдүүлж зүүдэллээ
Үнэн худлын жамтад өндийж би зүүдэллээ
Үргэлжлэх цагийн салхинд үүлгэртэж бас зүүдэллээ

Энэ л зүүд
Миний л зүүд
Мөнхийн байгаасай

Үнэнч андуудтай учирч нэг зүүдэллээ
Үүрдийн амрагтаа туньж нэг зүүдэллээ
Үнэгчлэх үрээ үнэрлэж нэг зүүдэллээ
Үхэл амьдралын заагт тэнчиж нэг зүүдэллээ

Энэ л зүүд
Миний л зүүд
Энэ л зүүднээс сэрэлгүй
Алсын алсыг зорихсон

Wednesday, July 31, 2019

Үдлээд буцахын нартад

Үдлээд буцахын нартад
Үнэнтэй нь эвлэлгүй л яах вэ
Хөөрөн дэнслэх сэтгэл нь
Хөвсөлзөн догдлолгүй л яах вэ

Ирээд буцахын хорвоод
Итгэл гундалгүй л яах вэ
Догдлох хүрэн зүрх нь
Донсолж булгилалгүй л яах вэ

Саатаад буцахын орчлонд
Сандах сэтгэлийг яалтай
Эргээд буцахын жамтад
Ээрэх сэтгэлийг яалтай

Чи миний сэтгэлд

Чи миний сэтгэлд
Арван наймтай бүсгүй
Чимээгүй хайрын цучлийг
Асааж өрдсөн салхи

Чи миний сэтгэлд
Арван наймтай бүсгүй
Чимхийн төдий үрийг
Тэтгэж ургуулсан хур

Чи миний сэтгэлд
Арван наймтай бүсгүй
Чилж царцсан зүрхийг
Бүлээцүүлж амилуулсан наран

Би чиний сэтгэлд...

Monday, May 20, 2013

Далай бид хоёр

Захгүй далайн мандал дээр
Завьгүй би хөвж байна
Хаа хүрэхийг салхи мэднэ
Хан тэнгис түшиж би үл живнэ

Сэлүүртэн, заламгайтан явсан бол
Сэлэн шумбан наадах
Жигүүртэн дальтан байсан бол
Жиргэн дүүлэн нисэх л

Харин би газрын амьтан
Хөх тэнгэрийг ширтэн
Хөхрөх далайд хөвсөөр
Хүчит давалгаанд түрэгдсээр

Усан далайд сэлэх ч
Унд усаар ангахыг яалтай...

Хаанаас би энд ирээ вэ?
Хэдийнээс эхэлж би хөвөө вэ?
Хааш би зорино вэ?
Хэзээ аялал дуусах вэ?

Тээсэн бодол минь
Тээсэн зорилго минь
Тархи оюун минь
Төрөлх совин минь

Угаагдаж уусаж одсон бол
Уст их тэнгисийг
Ширгээгээд би үүл болгоё
Шигдэж ёроолд нь үлдээрэй

Тунаж үлдсэн зорилгоо
Тунгааж авсан бодлоо
Өөрийн гараараа би ялгаад авъя
Өнөд би үл гээе

Тэнгэрийг бүрхэж үүл болсон
Тэнгис далай минь буцаад
Хур аадар болон асгарч
Хөлгүй их далай болоорой

Өнөөг хүртэл намайг түшиж
Өөрийг биедээ тээсэнд талархъя
Өчүүхэн намайг эрхлүүлж
Өргөж тэтгэсэнд гялайя